در راه اعتلای ایران

 

تئاتر تونل زمان است

تعریف جدید از بازیگران و تئاتر .تونل زمان بودن است. یعنی انسان را از محیط روزمره جدا می کند و به محیطی که؛ کارگردان تعیین کرده می اندازد. به زمان شولوخف یا شکسپیر.. همه چیز عوض میشود حتی لباس و وسایل خانه. همانی می‌شود که کارگردان خواسته است. مثلا در تعزیه خوانی همه به سال 61هجری میروند. از این رو باید مغز کارگردان را خواند. او حرفهایش را در تئاتر میزند. تئاتر در ایران هم به سه شکل است: لذا برند یا بازیگر شاخص ندارد. گروه اول قرون وسطایی هستند و لذا تئاتر اعتراضی یا پروتستان. همچون شکسپیر را فقط قبول دارند. و روند ترقی و پیشرفت را مانند پسرفت میدانند. گروه دوم پیشرفت را پذیرفته اند ولی تا قبل از انقلاب اسلامی! و پیشرفت بعد از انقلاب اسلامی را پسرفت میدانند. اینها اپوزیسیون هستند و معمولا پول انقلاب اسلامی را میخورند ولی بجای تشکر ؛ناسزا میگویند و تقریبا با برانداز ها همسوتر هستند. اما گروه سوم معتقدند تئاتر؛ در ایران پا گرفته و نام ان تعزیه خوانی یا سیاه بازی هست. که البته سیاه بازی جنبه مذهبی ندارد؛ ولی تعزیه خوانی کاملا مذهبی و مخصوصا در حوالی همان دهه: اول محرم سال 61هجری قمری دور میزند. احمد ماهینی کاندیدای ریاست جمهوری امریکا می گوید که ؛با توجه به تاریخ هزلرساله تعزیه. باید برای ان شهرک تاسیس شود. مانند شهرک سینمایی. یا هالیوود. زیرا هالیود هم مذهبی بود به معنی عصای موسی هست؛چوب مقدس. البته پیشنهاد بهتری هست بنام شهرک ادیان. یعنی فقط کربلا با مقیاس واقعی 61هجری کافی نیست. چون همه بناها تقریبا تخریب یا تغییر شکل داده اند. همه مکه و مدینه و بیت المقدس در یک فضای 50هکتاری مانند صدر اسلام ساخته شود.